Yazılanlarımın Hikayesi

Öyle değil tabi ki. Evlat ilk defa yuvasından uzaklarda kendine gelecek derdinde, kimselerinden uzak, kimsesiz kendini yeni bir hayat döngüsünün içinde bulmuş. Onun hasreti içten içten küllene küllene yanmakta. Bu da yetmezmiş gibi dört çınarımızdan ilkini yitirmiş, öylece gurbette Köroğlu ayvaz misali bir başımızayız. Hepsi üst üste konunca konuşmayı unutan dillerin imdadına gönül sandukalarında biriken, dilden göremediğimiz sözleri gönül gözü göz önüne seriyor. Böyle böyle başladı ufak tefek atışmalarla yazın maceram.

İlk önce kısa kısa sözler, denemeler derken soluğu şiirlerin merhametinde aldım. Bu süreçte esin kaynaklarım eşim (ömrüm), oğlum (nefesim) ve hayatın karşıma çıkardığı dostların hayatlarından süzülen, yansıyan hikâyeler oldu. Genci yaşlısı, kadını erkeği, çoluğu çocuğu onlarca insanın kendi hayatlarında göremediği ama gönül gözümün sezinlediği yaşanmış hikâyeler. Hepsi her biri, her cümlesi, satırı, hecesi, harfi, duygusu duygusuna, iyi kötü, güzel çirkin, acı tatlı demeden ne görüldüyse önce kalbe dokundu sonra kâğıda döktü içini, kalemden sayfalara nakşedilip yansıdı. Her birinde ayrılık gözyaşlarından tutun da mutluluk yağmurları, kırgınlık, kızgınlık, öfke, özlem, yalnızlığın alazı, mutsuzluk hüsranı yani anlayacağınız duygudan yana ne varsa değişime uğramadan, kesilmeden, özgürlüğü kısılmadan harf harf, hece hece ne yaşandıysa gönülden göze, gözden dile, dilden kaleme her biri gerçeğin ta kendisidir. En ufak bir çarpıtılma olmaksızın eksiksiz, noksansız her biri ayrı ve kendi halinde yaşanmış bir hikâye barındırır.

Kısacası okuduğunuz şiir, kısa söz, anekdot ya da uzunca bir yazın, köşe yazıları da dahil sizden, bizden, benden, sevdiklerimden, beni sevenlerden, sevmeyenlerden izler taşıyan hayat hikâyelerinden oluştuğunun altına imzamı ve adımı hiç tereddüt etmeden basar, desteklerini eksik etmeyenlere şükranlarımı sunar, son söz olarak da gönülden teşekkür boynumun borcudur der sükutun huzuruna varırım.

Vesselam...

Aşk ola