Siyah Beyaz Zamanlarda Çocuk Olmak

Bizler taş zeminli okullarında sobalı sınıfların tahta sıralarında siyah önlük beyaz yakalarla boynumuzda; ortasından ipe takılı silgilerimiz ile güz bahçesinin solgun çiçekleri gibi ama coşkusuyla geçtiği topraklara hayat veren çaylar gibi yerine sığmayan çocuklardık. Tıpkı eski bir film karesinden gelmiş gibi kimimiz apartman nedir bilmeyen kâh mahalle arasında dar sokaklarda kâh uçsuz bucaksız çiçek kokulu badem, ceviz bazen de meyve ağaçları arasındaki tarlalarda taş kalelerde patlak naylon toplarla mahalle maçları yapardık. Bazen de sonu gelmez saklambaçlar oynardık, tahta telefon direkleriyle betondan elektrik direkleri arkasında gecenin kararmasından korkmadan kimseyi umursamadan. Neredeyse soğuk kış gecelerinde isim şehir hayvan oynamayan yoktu herhalde komsu6 çocuklarıyla, kimimiz de bezden bebek, ağaç kabuğundan tabakta yapraklarla çiçeklerle yemeğimizim olduğu evcilik oynardık.

Ya şehrin köhne mahallesinde müstakil evlerde ya balık istifi minibüslerde ya da eski yeşil Ciplerle yapılan yolculuklarla gittiğimiz elektriksiz, köyde gaz lambası ışığında, ocaklarda meşe kütüğüyle ısınılan, aynı tabaktaki tarhana çorbasına tahtadan yapılmış kaşık sallanan tek göz evlerde geçti bizim çocukluğumuz. Bayramlarımızın o mahalledeki coşkusunu ise anlatmaya ne kelimelerin nede dilin gücü yeter. Güzel bir o kadar da huzur ve de hüzün dolu günlerdi o günler. Komşuluklarımız komşularımız çok şey öğretti bize hayata dair; paylaşma, yardımlaşma, dürüstlük, sadakat, komşuluk hatırı veyahut hakkı, vefa gibi.

Siyah beyaz televizyonlarda eş dostla izlenilen o cumartesi günleri yerli, pazar günleri kovboy filmleri hatta Küçük Ev, Charlie'nin Melekleri, Dallas dizileri ve de Vikingler, He-Man, Şeker Kız Candy, Heidi, Kum Kum, Taş Devri desem sanırım çoğunuz bir garip olursunuz değil mi?

Bizim çocukluğumuzda her şey siyah beyazdı. Oyunlarımız, albümdeki resimlerimiz, televizyonumuz ve de çoğu şey. Evet, aynı o zamanlar gibi siyah beyazdı bizim çocukluğumuz da ama anılarımız, yaşadıklarımız, dostluklarımız rengârenkti, evet siyah beyazdı bizim çocukluğumuz ama her şeye rağmen mutluyduk göstermelik değil ha gerçekten mutluyduk, huzurluyduk ve de daha bir çocuktuk o zamanlar.

29 Ocak 2015 22:47