İstiklal'e Giden Gemi

Bir gemi kalkar dört bir yanı kuşatılmış bu limandan

Hırçın dalgaların içinden geçe geçe

Gözü kararmış bulutları yırtarcasına

Gecesini gündüze kata kata istiklâlin şavkına doğru

Gözünü kırpmadan yol aldı Bandırma vapuru hem de cüssesine bakmadan

İçinde vatan darda diye

Ölüm dâhil her şeyi göze alan bir avuç hürriyet sevdalısı

İçinde bir avuç kahraman, vatansever vatan evladı

İçlerinde biri vardı

Muzaffer olup hürriyete ermeden dönmeyi düşünmeyenlerin mihmandarı, lideri, önderi, kumandanı

Ben 19 Mayıs'ta doğdum diyen biri vardı

O ki, başak sarısı saçlar, deniz mavisi gözler

Çanakkale'den namlıydı Yarbay Mustafa Kemal

Karabasan gibi gecenin nihayetinde

Aydınlık yarınların öncüsü güneşli sabahla vardılar Samsun'a

Atam karaya adım atarken o asuman mavisi gözlerle öyle bir baktı, öyle bir baktı ki

Kıvılcımlar saçtı gözleri

Adımının geçtiği her yerde öyle bir İstiklal ateşi harlandı ki...

Özgürlük alevi sardı yurdun her bir yerini

Soluğu Cumhuriyet'te aldı tam bağımsızlık alazları

Öyle bir yangın ki bu harı şehit kanı olan

Ne aydınlığının feri söner bu vakitten sonra

Ne de yüreklerdeki cesaretin alevi

Şanlı Türk evladı bu

Boyun eğmez, esaret uymaz fıtratına

Yedi düvele dar eder de cihanı

Yine de vermez bir parça vatan toprağını

Bir gemi kara bir gecede,

Bağrında sonu gelmez deli dalgalar Karadeniz içinde

Korkusuz bir yolculuğun koynunda...

Âlemi cihana şöyle haykırır,

YA İSTİKLÂL YA ÖLÜM!

NE MUTLU TÜRK'ÜM DİYENE!

Aşk ola