Ellerimiz

Ne işe yarar eller, ellerimiz?

Konuşurlar mı, konuşsalar neler anlatırlardı acaba diye düşünmeden edemiyorum. Böyle düşünen bir ben miydim yoksa bana benzeyen başkaları da var mıydı?

Acaba, acabalar, uzun uzun bırakılan soluklar üst üste konan üç nokta gibi. Sonra suskunluklar, nutku tutulmalar sanki koca bir soru işareti gibi.

Ama asla bir noktası yoktur bu hayatta ellerin, ellerimizin ta ki... Kader son noktayı koyana kadar.

Aslında konuşur eller, çok şeyler anlatırlar biliyor musunuz?

Ama biz bilmeyiz, anlamayız, görmeyiz ve hatta görmezden geliriz de kendimize bile itiraf edemeyiz.

Eller... Ellerimiz  

Kalbimizin sözcüsü, dilrubasıdır ellerimiz. Şiddette, öfkeye, kine kör dilsiz olsun yeter ki gerisi kalp ve ellerin bileceği iş.

Nasıl mı konuşur ellerimiz?

Heyecana yenik düşeriz onların eli ayağına dolanır, ayâlarına ter basar, zangır zangır titrerler.

Korkarız, bazen de hüzün basar yüreğimize buz keser, hissizleşir, canları yok deseniz yeridir, tutamaz olurlar birbirlerini bile.

Severiz, içimizde ürkek bir kuş uçuşur durur sanki incitmen sıkıca tutar sevdiceğimizin ellini onu güvende olduğunu hissettirip avuç içlerimizde görünmez bir yol ona sevgimizi ulaştırır, yüreğinde hissettiririz kalbimizin ona olan lisanını.

Öfkelenip, üzülünce sıkılır, boğulur gibi olur kalbiniz biz de sıkarız ellerimizi, dişlerimizi bir birine geçirir gibi. Sükûnete erene kadar öyle kalakalır, içimizden ağır ağır 10 a kadar sayarız. On deyince geçer ruhun mengene hali, kendiliğinden çözülür metezoru kilidi ellerimizin.

Yüreğimizin feryadı vedalar, elvedalara da çığırtkanlık eder ellerimiz. Göğe kalkar elimiz sallanır bir sağa bir sola. Sanki gidenin yolundaki kötülükler, kem gözleri temizler, yollarını açar gibi.

Bir de şöyle anlatalım ellerimizin muradını...

*

Şöyle seninle el ele bir fotoğrafımız olmasın mı?

Olmasın mı, ellere inat birbirlerine yürekten bağlı ellerimiz ve ikimizin yan yana bir vesikası?

Dedim ama baktım maviye

Gerçekten de eksiği varmış anılarımızın

Seninle şöyle el ele, göz göze bir fotoğraf parçası

Anımsıyorum da kalbim bu kadar üşümezmiş

Seninle el ele yürüdüğümüz o günler

Seninle göz göze olduğumuz gecelerde

Mutluluğu çıkan her yolun başı

Meğer sırrı bir birlerine sıkı sıkıya sarılan ellerimizdeymiş

Hadi o zaman, ne duruyoruz?

Uzamadı mı sence de ellerimizin birbirlerine olan hasreti?

Bırakalım işi gücü,

Küslüğü dargınlığı uzak seferlere salalım da...

Vuslatına erdirelim ellerimizi

Tarih bugüne yazsın bu a'nı

Yeniden başlasın el ele kol kola zamanlarımız

Bizim de olsun, bizim de olsun

İkimizin el ele, göz göze meşk içinde vesikalı bir hali.

Aşk ola