Bisikletin En Geniş ve Uzun Soluklu Masalı

Yolculuklarınızda her zaman özel araç ya da toplu ulaşım, otobüs, tren, uçak vs. mi tercih edesiniz?

Ya maceralı, seyir zevki bol, yolun her anını sindire sindire yapılan yolculuklar?

Hiç denediniz mi, ya da niyetlendiniz mi?

Her yolculuk kendi rüyasında yaşar, kendi hikâyesini kendi ruhunda barındırır ve kendi şarkısını söyler. Yeri gelir şen şakrak, yeri gelir hüzünleri bile titreten ezgi taşır melodisinde ve mısralarında.

Niyet Konya'dan 4 Ekim sabahı pedallayarak sırasıyla Hüyük, Şakikarağaç, Eğirdir, Isparta, Burdur, Seydikemer, Fethiye, Dalaman ve Ortaca'da dost için bir kaç günlük moladan sonra İzmir'de turu bitirmek üzere devam edecektik.

Bilindiği üzere bazen planlar yerine kaderin sürprizleri size yol gösteriyor.

Neyse devam edelim. Otobüsle Konya'dan Ortaca, orada gönül dostlarının en kıymetlilerinden Yalnız bayrak Şenol Varsak abimle kısa, az ve öz ve bir o kadar kıymetli güzel anlar mazide kalacak anı sandukasında hak ettiği en özel yeri aldığından şüphe yok (bu kısmı daha önce de bahsettiğim için kısa bir bilgilendirme özeti geçiyorum).

Arayan soran dostlarla görüşüp yolculuğumuz Melih Kanbek (Qırımlı) kardeşimle Ortaca'dan başladı. İlk yağmur misafirledi bizi sonra Köyceğiz de Şahin Atar dostumuz. İkinci gün Köyceğiz'den başladı, Gökova'da uzun zamandır görülmeyen dost ziyareti ve sonra Akyaka'ya varınca Kadınazmağı'nda tekne turu yapmadan olur mu, olmaz tabi ki. Gökova koyu, Akyaka sahili, Kadınazmağı ve onları sırtlayan Sakartepe ve yeşilin her tonunda o yüce dağlar. Yolculuğumuzun en zorlu parkuru bizi bekliyordu. Akyaka'dan Kuyucak köyüne 9 km lik 0 dan 770 rakıma yağmur damlaları eşliğinde 2.5 saatte çıkabildik. Varınca ata mezarlarına ziyaret, sonra aile büyükleri ile iki güzel geçirdikten sonra istikamet Bağyaka Köyü ama dağ yollarından yine bol rampalı ama bol keyifli. Zaten bizim oralarda düz yer araki bulasın ya iner ya çıkarsın. Baba ocağına vakitlice vardık. Orada da iki güzel gün. Yenilen içilen her şey doğal ama asıl olan paylaşılan bir dahası olmayacak anlar. Arkadaşımın bisikletindeki sorun ve benim kırılan ayakçık değişimi zaruretiyle Muğla üzerinden Milas'a gitme kararı aldık. Muğla'da da dostlarla güzel ve özel anlardan sonra 13 Ekim sabahı tekerler Milas için dönmeye başladı. Yatağan'a kadar gayet hızlı geldik. Yatağan'da bir akrabamın çalıştığı araç bakım servis yerinde bisikletlerimize 10 bin bakımlarını yaptırdık, şaka şaka bir kahveye azımsanmayacak hatır sığdırıp yola devam ettik. Termik santralden sonra yine tırmanışlar, yine tırmanışlar. Akşam 5 buçuğa doğru Milas'a vardık, bisikletlerimizi abimin dükkânına bıraktıktan sonra yol arkadaşımla birlikte bisikletin vefalı dostlarından Ayhan Akın'ı ziyaret etmek için Bodrum'a geç de olsa vardık. Bir muhabbet bir muhabbet ve sabah ben düğün için Milas'a döndüm, Melih kaldı o da ertesi gün geldi yanıma. Düğün dedim değil mi? Bu yolculuğun duraklarından biri de yeğenimin düğünüydü. Düğünler ve cenazeler görülüp görüşülmeyen hısım akrabalarla buluşma yeridir her zaman. Yine sarılınıp, gülünüp, ağlaşıldı. Düğün sonrası sabah Milas'tan teker Söke için döner. Ayakta hiç hesapta olmayan yürürken ayak kayması sonucu dizdeki küçük soruna ve son 30 km'sindeki bol rüzgâra rağmen Bafa Gölü manzarası eşliğinde Söke girişinde çadır atmak zorunda kaldık.

Bu butik turumuzun son rotası Söke Selçuk etabı için pedallar sabahın erken saatlerinde dönmeye başlar. Güzergâhımız Kuşadası üzerinden Selçuk. Dünkü 18 km ve bugünkü 64 km. lik sürüşün tamamı rüzgârın karşımıza ördüğü duvar eşliğinde devam etti. En nihayetinde rüzgârın sersem ettiği yolculuk akşam saat 5 sularında bisikletçilerin uğrak yeri Batıdaki ışık Mavi Oba'da Adnan Barım abinin otağında son buldu. Hoş sohbet ikramdı derken vakit ayrılığa ermiştir artık. Bu maceralı, hoş ve eğlenceli yolculuğumuzu nihayetlendirmek için İZBAN ile oğlumun evine geldik. Hasret giderdik, güldük, eğlendik. En kıymetli şey insanın evladının sevdiği şeyleri yapması, ona sarılması, kokusunu ruhunun derin maviliklerine doğru çekmesi. Ve artık vedalar makamındayız, oğlumu ardımda mutlu ve kendini emine alan haliyle bırakarak, dün Melih bu gün ben eve dönüş yolculuğuna başladık. O yuvasına kavuştu, inşallah ben de akşama evimde ve gönlümün yuvasındayım inşallah.

Bu bisikletli yolculuğumuzda her şeyi yaşadık. Festival, mevlit, cenaze, düğün, yağmuru, rüzgârı ne ararsanız vardı. Zaten hayatın kendisi sürprizlere gebe değil mi?

Yolculuklar zor olabilir, yorucu olabilir yola çıktığın yoldaşınla sorun olmazsa hiç bir şeyin önemi yoktur.

Bu hayatta her şey bizim için.

Bisikletli uzun turlar, bisikletli yolculuklar geride unutulmaz anılar bırakarak son bulur, bir dahaki maceralı yolculuk başlayana dek.

Yüklendiğiniz yük gönülde değilse, ömrünüzü yormuyorsa emin olun bitmeyecek yol yoktur.

(DİP NOT: 12 gün süren yolculukta

4319 mt. Tırmanış, 390 km'lik yol kat edilmiştir.)

Vesselam.