AŞILMAZ DERİN UÇURUMLAR, YIKILMAZ SOĞUK DUVARLAR

Günümüzün en büyük sorunu insanlar arasındaki derin uçurumlar, yıkılmaz duvarlar. Bu çağın vebası ise iletişimsizlik ve anlaşılmazlık. Ne vakit önyargılarımızdan kurtulur, dinleme ve anlamaya doğru adım atarız işte o zaman iyi ve güzel şeyler filizlenmeye başlar. Günümüzün çocukları, gençleri, yeni ebeveynlerinde fazlaca özgüven, fazlaca kendi dünyalarına dalıp etrafındakiler soğuk olmalar, vakitlerinin olmayışı en başta da anne babalara. Sanırım ve kuvvetle muhtemel onların nazarında herhangi bir arkadaşından farksız onları bugünlere getiren anne babaları.

İletişim araçları 70'ler ve 80'lerde bu kadar yaygın olmadığı halde aile içi bağlar kuvvetliydi. Televizyon çok yaygın değildi, olsa bile bir tek TRT ve onda da sığ bir program akışı ve çoğunlukla eğitici ve ailenin önemini,  milli ve manevi değerlerin önemini, yurt sevgisini ön plana çıkaran program olurdu ve pek tabi ki soba başı oyunlar ve sohbetleri.

Zaman içinde kantarın topuzu kaçmaya başladı. Git gide dengeler değişmeye, ilişkiler ve bağlar eski gücünden kan kaybetmeye başladı. Tabi ki bunun birçok etkeni var. Geçim sıkıntısından anne ve babaların çalışıyor olması, kültürel farklar, çağ değişimleri, azalan eş dost ve akraba ziyaretleri.

Ama... Ne zaman teknoloji hayatımıza dâhil oldu, hah işte o zaman oldu ne olduysa. İnternet geldi, iletişin cihazları mobilize oldu, işte o zaman mertlik bozuldu. İletişim kurmak haddinden fazla kolaylaşınca, mesafeler umulduğundan fazla ıradı. En kötüsü de gönülden gönüle mesafelerde.

Sözlerin iflas ettiği, dillerin kifayetsiz kaldığı bu dönemin orta yaş anne babaları, siyah beyaz günlerin son demi 70 ila 80'li yılların arasının çocukları ve gençleri en bahtsız nesil olduğu düşüncemi savunma konusunda oldukça iddialıyım.

Ne ana babalarına ne de çocuklarına yaranabildiler ve üzgünüm ki hep arafta kaldılar, aralıkta ve arada kaldılar.

Ondandır ki uçurumlar karanlık ve derin, duvarlar soğuk ve yüksek. İmkânsıza eş anlatmak ve anlaşılmak.

Anlanır ve anlaşılırlar belki de korkarım iş işin içinden geçeli çok takvimler kendinden geçmiş olacak.

Ama yine de çocuklar ana babaya bir türlü MÜSAİT OLUP VAKİT AYIRAMAYACAK, VEDASIZ GİTMELERE YENİLECEK VE PİŞMAN OLACAKLAR AMA... VAKİT ARTIK ÇOK GEÇ O LA CAK...

AŞK OLA