İki yaka bir aşk olur mu dersiniz?

İki yakaa, birr aşkkk... Vatanla gurbet, yaz ile kış, güneş ile ay, gece ile gündüz, hatta bir şehrin iki ayrı milleti, o iki milletin birbirine yanık iki sevdalısı gibi tek suçları sevmek olan iki kurban tek suç AŞK, yani âşık olmak. Aşkın dini, milleti, rengi olur mu? Devletler savaşır suçlu onlar, kültürler çarpışır suçlu onlar, mezhepler araya engel olur cezası aşklara, âşıklara kesilir. Her ne olursa olsun aşk birdir ama mutlaka iki yakası vardır, dokunacak kadar yakın lakin kavuşacak kadar da uzak. Aşk şu yalan dünyanın en masum, en saf, en temiz, en duru, en berrak duygusu değil mi? Ne diye zorluklar çıkarırız, ya da ne bileyim, görmezden geliriz hem aşkı hem âşıkları. İki yakayı birleştirmek bu kadar mı zor? Mesafeler bu kadar mı uzak? Erimez mi aradaki buz dağları, biz ne zaman bu kadar umursamaz olduk? Kalbimizi, duygularımızı ne ara gömdük de yasını tutmaz olduk? Ne için, neler uğruna vazgeçtik gönül sağanağından değecek mi bu kadar yaşanan o masum, saf hatta bir daha geri gelmeyeceğini bile bile o günlerden sevdalara sevdalıklara en çok da kendimize değer mi zehir etmeye hayatı birbirimize?  Başarabilecek miyiz acaba egolarımızı yok edip aşkın iki yakasını bir araya getirmeye iki gönül bir aşk ediyor da...

Bir aşk iki yakaya yetmiyorsa neyimize lâzım o zaman bizim aşk neyimize! Yüreğimden bir ses şöyle diyor. Kayıp aranıyor, yitik sevdalara dair hangi yakada bulursanız bulun ama mutlaka en yakın gönülde kavuşturun ne olur Allah aşkına...

28 Ocak 2015 Konya