Sonu Gelmeyen Mektup

Akıl hastanesi ile mezarlık arasında geçen sevdiği insanı kaybetmiş birinin yazdığı mektupların ulaşamamasından, cevap alamamasından nasıl hayıflandığını anlatan dizelerdi. Beni etkileyen kısmı ise,

"Bana deli diyorlar, salmıyorlar beni sana

Senin için öldü diyorlar,

Ölmüş olsan ben bilmez miyim hiç

Biliyorum hayattasın

Hem aklım başımda olmasa seni sever miyim?"

Ve aslında dahası var mektubun gönderileceği adresi sokağına kadar tarif ediyor. Aslında sevdiğinin öldüğünü biliyor bilmesine de hiç gönüle söz geçer mi?

Sormak isterim sizlere, sevdiğini yitirmiş biri yüreğinden yana noksanı olmuş biri demekse eğer, sevdiğini toprağa vermiş biri gönlünü kaçırmış demektir, aklını kaçırmış çok mu?

Bu dizeler de benden gelsin o vakit.

SONU GELMEYEN MEKTUP

Sen beni aramayı sormayı kestiğinden beri

Beni çok fazla yalnız bırakmıyorlar

Bir delilik eder canını kıymaya kalkar filan,

Tetikte olalım diye birbirlerini tembihlemekten geri durmuyorlar

Evet, aramayı sormayı, gelmeleri kestin

Yüzün görünmüyor eski zamanlardaki gibi tamam

Sırf böyle yapıyorsun diye,

Kendimi niye öldüreyim ki?

Deli miyim ben?

Kimselere söyleme aramızda sır kalsın

Kimselere görünmeden kaçtım geldim yanına

Bu gece yanımda kalsam olmaz mı?

Söz! Kimselere görünmem

Kimselere de söylemem, aramızda gizli sırrımız olarak bizde kalır

Ceketimi çıkarır sererim yanındaki boş düzlüğe

Hem korkma, üzülme sen üşümüyorum eskisi gibi

Sen yanımdasın ya o yeter bana

Hem üşürsem gecenin bir alazında

Toprağına sarılır dindiririm içimdeki ürpertiyi

Nefesi kesilir titremelerimin

Hem arada bir toprağını koklarım

Nasıl da sinmiştir o misk kokun kara toprağa

Bak sana söz sabah olunca

Nasıl geldiysem öyle, kimselere görünmeden, evdekiler uyanmadan yatağımda olurum

Üstümdeki tozu toprağı soran olursa çiçeklerinle uğraşırken oldu derim

Nasıl olsa inanırlar bana, hem inanmasalar ne çıkar ki?

Deliyim ya ben onların nazarında

Bir kulp takarlar nasıl olsa

Hatta bir birlerine kızarlar, niye göz kulak olmadınız diye

Onlar hala öldüğünden haberim yok sanıyorlar

Haksız da sayılmazlar aslında

Gecenin bir vakti gözlerimi açıyorum yanı başımdasın

Uykunda gülüşün, gülüşünde bir gülendam var

Belki de gül kokun uyandırdı beni uykularımdan beni bilmiyorum

Senin için öldü diyorlar

Gözlerimden içerime her yanım hem ağlıyor hem gülüyor

Ölse diyorum yüreğimden hiç sesi gelir mi?

Yürek çarpıntısı durmaz mı?

Sonra kendime geliyorum ama onlar bunu bilmiyorlar

Sen kalbime ilk defa bir temmuz günü düşmüştün, hatırlıyorum

Ve hiç unutmadım öyle bir temmuz günü kara toprağa cemre gibi düşmüştün

Hala o ilk günkü gibi merakla bekliyorum

Hangi vatansız yağmurla gönlüme düşeceksin de...

Aşkımda hayat bulacaksın, özlemle bekliyorum

Deli değilim biliyorum senin gidişinin dönüşü yok

Güzelliğin ve o misk kokun kara toprakları şenlendirecek artık

Mezarına geldiğimi gören olacak diye de korkuyorum

Hele o bekçiye tekrar yakalanırsam ne yaparım bilmiyorum

Kaç zaman geçti bana hala öldüğünü söylemiyorlar

Ben deli miyim de öldüğünü anlamayacağım

Bunlar benden de deli söylemedi deme olur mu?

Mezarının yerini de çok iyi biliyorum

İyice belledim aklıma

Yeni şehir mezarlığının sağa dönünce en son köşesi

Dosdoğru benim odama bakıyor

Bana deli diyorlar ya, bunlar benden daha şaşkın

Senin ebedi evinin avlusu benim pencereme bakıyor

Sana gelemediğim zamanlar, karşıdan sesleniyorum sana

Kimselerin duymayacağı gibi, ama biliyorum sen beni duyuyorsun

Nasıl da kandırdık onları

Bir gün nasıl olsa kavuşacağız

Ama o vakte kadar karşı karşıyayız

Hala başımda nöbet tutuyorlar ya kendine bir kötülük yapacak

Ya da soluğu yine mezarının başında alacağım diye...

Öyle tetikte duruyorlar

Ben deli değilim, aklım başımda

Biliyorum sen bu dünya için yabancısın ve artık yoksun

Bunu bir de yüreğime anlatsınlar da göreyim

Sen bu dünya için ölmüş olabilirsin

Ama yüreğimdeki sen asla ölmeyeceksin ki.

Gözlerimdeki hayalin, gönlümdeki resmin hep baki kalacak ki.

Hep baki, hep

Vesselam...

Aşk ola