Gazilik ve Gazilerimiz

Dinimiz, inancımız, damalarımızdaki kanın temsil ettiği uyruğumuz ve milliyetimize göre mevkisi, mertebesi yüce ve ulu olan iki makam vardır ki onlar; Şehitlik ve gaziliktir. Her ne kadar bu konuda aslan payı mevzu vatan savunması olduğu için askeriyede olsa da yaptığı görev her ne olursa olsun vatanın bekası, inancımızın daim olması, şanlı bayrağımızın göklerde dim dik ve özgürce dalgalanması için uğrunda can feda edenlerimize ŞEHİT, ölmeyip yaralı hayatta kalanlara da GAZİ dendiğini bilmeyen olmasa da ben yine de haddim olmayarak yeniden hatırlatmakta fayda olduğunu düşündüm.

"Allah yolunda öldürülenlere 'ölüler' demeyin. Bilâkis onlar diridirler, fakat siz bilemezsiniz. (Bakara Suresi 154. Ayet)" Hemen hemen her şehitlik girişinde bu ayet mevcudiyetini korumaktadır.

Lakin bizim konumuz gazilik ve gazilerimiz. Her yıl Eylül ayının 19'u Gaziler Günü olarak yad edilir, hayattaki gazilerimiz ziyaret edilir dertleri dinlenir varsa istekleri ifa edilmek üzere kayıt altına alınır. Çünkü söz uçar yazı baki kalır. Ebediyete intikal etmiş tüm gazilerimiz için dualar ve okunan kuranlar ruhlarına hediye edilir ve o beldedeki şehitlik ziyaret edilir. Mezarları başında şehitlerimizin aziz ruhlarına dualar armağan edilir. Ben ve içinde bulunduğum sosyal bir topluluk (Özgür bisikletçiler) tek demeden çoğunluk demeden her19 Eylül Gaziler günün de olduğu gibi her milli bayram ve milli egemenlik günlerimizde bulunduğumuz şehirdeki şehitliği ve Atatürk anıtını ziyaret eder, saygı duruşu sonrası dualarımızı ve şükranlarımızı sunar, saygı ve huşu içinde dağılırız.

Her zaman olduğu gibi elimde bayrağım, üzerimde bayraklı formam ve bisikletim ile şehitliğimizi ziyaret edip eski yeni demeden bütün şehit mezarlarının başında rabbim kabul ederse dualarımızı, okumalarımızı o eşsiz ve seçkin vatan evlatlarının ruhuna hediye eyledim. Rabbim makamlarını cennet, ruhlarını şad, dualarımızı kabul, bizleri de o kutlu insanlarımıza komşu eylesin inşallah.

Yalnız garipsediğim bir durum var. Şehit ailesi ve yakınları ile protokol dışında onların varlığını unutmayan bir kaç kişiden ve tabi ki Allah onlardan da razı olsun, şehitlik görevlilerinden başkasını görmek kısmet olmadı. Bizler rahat uyuyalım, huzurluca vatan hudutları içinde yaşayalım diye canlarını vermekten şüphe dahi etmeyenlerimizi neden ziyaret etmeyiz, en azından saygımızı yapacağımız on dakikalık ziyaret ile gösterebilecekken bu vurdumduymazlık neden?

Akde vefaya bu kadar mı uzağız?

Birden aklıma ölüm sonrası bir yıllık süreçte bedenin ve vefat edenin sevdiklerinin hal ve hareketlerinin yaşamsal döngüsünün anlatıldığı hikâye geldi. Evet, herkes bir gün ölümle tanışacak. Lakin hayat döngüsünün bu aşamasına kadar maddi manevi ve vicdani sorumluluklarımızı yerine getirmemiz icap eder.

Çünkü bu vatan, bu bayrak, bu topraklar, bu ezan, bu din bizim olduğu gibi,

Şehitlerimiz de bizim, Gazilerimiz de bizim.

Lafın kıssadan hissesi her Türk asker doğar ve Şehadet ve Gazilik mertebesine aday.

Bu yüzden bize, meşrebimize, inancımıza ve ırkımıza yakışanı yapmamız icap eder.

Vesselam...