Eğitimin Toplumsal Gücü:

Toplumlar, yüzyıllardır kalkınmanın yollarını arıyor. Kimisi parayı ön plana alıyor, kimisi siyaseti. Ama ne gariptir ki, en kalıcı ve dönüştürücü güç olan eğitim, çoğu zaman gündemin arka sıralarına itilmiş bir hakikat olarak duruyor. Oysa eğitim, sessiz bir mucizedir. Ne sesini yükseltir ne de bağırır ama bir nesli baştan sona değiştirebilir.

Günümüzde ülkelerin kaderi, eğitimin niteliğiyle şekilleniyor. Öğrencilerine ezber değil, düşünebilme becerisi kazandıran bir eğitim sistemi; sadece bireyleri değil, toplumun tamamını yukarı taşır. Çünkü eğitim, bireyin özgürlüğüdür. Toplumun vicdanı, geleceğin teminatıdır.

Bir çocuğa okuma sevgisini aşılamak; sadece bir kitap kapısını aralamak değil, o çocuğun gelecekteki düşünce biçimini, hayata bakışını ve hatta karar alma yetisini şekillendirmektir. Eğitim, insanı sadece bilgiyle donatmaz; aynı zamanda onu erdemle, sorumlulukla, adalet duygusuyla tanıştırır.

Bugün dünyayı sarsan bilim adamlarının arkasında güçlü eğitim geçmişleri vardır. Sessizce çalışan bir öğretmen, aslında bir nesli hazırlayan görünmez bir mimardır. Savaşları durduracak barışı, cehaleti yenecek bilgiyi, ayrışmayı bitirecek ve onu birleştirecek vicdanı ancak eğitimle oluşturabiliriz.

Unutulmamalı: Yollar, köprüler, fabrikalar yapılabilir ama cehaletin üstüne medeniyet inşa edilemez. Cehalet, toplumu içten içe çürütür. Oysa eğitim, karanlıkta yakılan bir kandil gibidir. Önce yakındakini, sonra çevresini, sonra da tüm toplumu aydınlatır.

Bugün bir ülke kalkınmak istiyorsa; önce eğitim sistemine, öğretmeninin yaşam koşullarına, öğrencinin hayal kurma hakkına yatırım yapmalıdır. Çünkü eğitim, toplumun mayasıdır. O maya tutarsa, toplumun her ferdi kendine gelir. İnsan kendi değerini bildikçe, başkasına da değer vermeyi öğrenir. İşte o zaman toplumsal huzur, üretkenlik ve ahlak bir bütün hâline gelir.

Eğitim, bir toplumun aynaya baktığında ne gördüğüdür. Ve inanın, o aynada görmek istediğimiz şey bir gün gerçek olacaksa, bu yalnızca eğitimle mümkün olacaktır.