BİR BARDAK ÇAYLIK ÖMÜR

Kimi demi tutturamamış, kimi şekersizliğe alışamamış. Kimi de o çayı içeceği dostu bulamamış.

Şair haklıydı: “Bir bardak çay içip iki kelime sohbet edip bu dünyadan çekip gidecektik.”

Ama biz, o iki kelimenin derdine düştük. Biri olsun “sevgi” olsun dedik, diğeri “vicdan” belki.

Yine de, bardak elimizde soğudu çoğu zaman.

Hayat dediğin, uzun vadeli planların arasına sıkışmış bir kısa moladan ibaret.

Hep bir “sonra içeriz” var dilimizde.

Sonra buluşuruz, sonra konuşuruz, sonra affederiz…

Ama hiçbir “sonra”nın garantisi yok.

Belki de en büyük yanılgımız, ömrü çay demlemeye yetecek kadar uzun sanmak.

Bir bardak çay, bazen bir insanın tüm hayatını anlatır.

Sıcaksa, içinde umut vardır.

Soğuduysa, araya mesafe girmiştir.

Taşmışsa, kalp fazlasıyla doludur.

Dibi kalmışsa, söylenmeyen sözler var demektir.

Belki de insan, bu dünyaya tam da o iki kelime için gelir:

“Hoş geldin.”

Ve ardından giderken geriye kalan tek kelime kalır:

“Hoşça kal.”

İkisi arasında geçen her şey, bir bardak çayın buharına karışır gider.