Zeytinin Farkındalık Hikayesi

Üniversite 2. sınıftayken bütün mimarlık öğrencileri bir tatil köyü projesi için İstanbul Tuzla'da hocalarımızın bize üzerinde tasarım yapmamız için seçmiş olduğu, oldukça büyük ve engebeli bir araziye yerinde tespit etmek amaçlı götürüldük. İçinde tek tük birkaç ağaç vardı. Arkadaşlarımızdan bazıları üzerinde siyah siyah meyveleri olan ağaçları ilk kez görmüşler ve "Aa bunlar da ne ağacı" diye sorunca Çanakkale de doğmuş olan ben gülümseyerek zeytin ağacı dedim. Ağaca doğru koşarken sanırım başlarına gelecekten habersiz, heyecana yenik düşerek daha cümlemi bitirmeme fırsat tanımadan arkadaşlarım zeytin ağaçlarına doğru koşmaya başladılar bile. Sabahın çok erken saatiydi, karnımız da bayağı açtı. Zannedersem zeytinleri toplayarak bulduğumuz bakkaldan alabileceğimiz ekmek ve zeytin ile kahvaltı hayali ağır basmış olsa gerek herkeste.

Arkadaşlarım koşarak dallardan siyah zeytinleri avuçlarına toplamışlardı bile. Hoş toplamalarında sorun yoktu ama ya ağızlarına atıp yemeye çalışmalarına ne dersiniz. Tabi bu süreç sanırım hayatlarında ki en acı lezzet deneyimini çok kısa sürede yaşatmış oldu hepsine. 

Oysa zeytin sofralara gelmeden önce inanılmaz acılıkta olan bir meyve. Bu acılık ta öyle böyle değildir. Tabi onlar için unutamayacakları bir deneyim olmuş oldu diye düşünüyorum.

Gelin biz bu deneyime farklı bir bakış açısıyla biraz farkındalık getirelim... 

Tekâmül ve olgunlaşma doğadan başlar insana sirayet eder. Var olan her varlıkta olgunlaşma ve tekâmül süreci yaşanır.

Şimdi bunu biraz daha açalım haydi birlikte. Zeytin sofralarımıza gelip bedenimize sağlığımıza katkı olmadan önce siyahlaşıp dallarda olgunlaştığında toplanma zamanı gelmiş olur. Önceden yere düşenler tek tek toplanır ayrılır. Önceden yere düşenlerin arasında kurtlanan, çürüyen toprakla birleşip asitleşme başlatmış olanlar vardır, bunlar sabun yapımında kullanılır, 

Sonra her toplanacak ağacın altına büyük örtüler serilerek uzun sopalarla dallara vurularak zeytinlerin düşmesi sağlanır bu geleneksel yöntemdir ki bu yöntem de ağaç küser seneye zeytin vermez. Bakıldığında insan oğluna yiyecek verirken insanoğlu onun hem meyvelerini almış hem de ona vurmuştur. Ağaç açısından ne üzücü değil mi?

Garibimin dili yok söylensin, ayakları bacakları yok onu döveni zarar vereni yakalasın cezalandırsın. Ona bunu yapan yavrularına neler yapmaz...Çok acı ve bu her yıl tekrarlanır.

Şimdi daha az zarar veriliyor, tırmıklarla her dal taranarak zeytinler sıyrılıp toplanıyor. Tıpkı saçı dolaşmış bir kızın saçının yolunarak açılması gibi.

Zeytinin insanoğluna fayda katmaya çalışırken yaşadığı tekâmül. Ne diyelim ağacın feryadı bini bir para...

Yetti mi hayır yetmedi. Daha zeytin sofraya gelemedi ki, 

Gelelim zeytine, zeytinler tek tek toplanıp farklı işlemler için sıraya girerler başlarına ne geleceğinden habersiz bekleşirler.

Kuru sele olacaklar çuvallara doldurulur, üzerlerine iri tuz, biraz şeker, biraz sirke dökülür (sadece tuzlanıp baskıyla da yapılır) karıştırılır ağızları bağlanarak ağırlık konur bekletilir. Arada çuvallar çevrilir. Tuz şeker sirke her yerine ulaşması için yapılır. Bu yöntemle zeytinler birbirine yapışmaz küflenme olmaz. Çünkü acı suları tuzun etkisiyle çıkmalı acı su süzülmelidir. Tuz onu susuz bırakır kendi derdinde için yalnızlığına terk edilir. Şeker arada nefes payı olarak verilir ölmedin hala hayattasın bak denir. Sirke ile de bu dönüşüm yolunda bozulması engellenir. Tıpkı insanları zorlayan, üzen, yoran, ruhunu bozan bakış açıları zeytinlerden uzak kalır ve ruhu temiz kaldığı için de bozulma olmaz.

 Artık bir Zeytin vardır bir de yarasına basılan tuz!

 Hayatta kalması, dayanması için şeker, dış etkilerden, mikroplardan, bakış açılarından koruyacak sirke...

Burada Zeytine kalan ise içine dönüp kendi acısını kendi çıkarmak ve tatlanmak için, zorunda olduğu zaman...

Kimilerimizin de yalnızlaşarak olgunlaşma sürecine benzer bir yoğunlaşma yaşadığımız durum gibidir sanki bu zaman dilimi. İçine dönerek o yalnızlıkta kendine gelmek, pişmek, olma yolunda yol almak gibi bir sürece benziyor sanki.

Biraz tat, tuz ve sirke. İşte bir farklı hayat yolculuğu. Her zaman olgunlaşma yolu farklı hayatlar ve yolculuk hikayeleriyle doludur.

Bu süreç tüm var edilen varlıklarda birbirine benzerlik gösterir.

Bu yolculuk zeytinler için, salamura olacaklar, külde olgunlaştırılacaklar, kırılacaklar, çizilecekler içleri doldurulacaklar farklı hallerde olgunlaşma sürecine doğru gider. Her biri ayrı ayrı yaşanmışlık hikayeleri...Tabi bir de yağ olacakların hikayesi var

Her varlığın kendine ve bütüne katkı olabilmesi için olgunlaşması gerekir. Bu olgunlaşma süreci bazen ağaçtan kopmadan doğal yollarla, bazen ağaçtan koparılarak başka farklı yollarla deneyimlenir.

İnsan da tıpkı ağaç gibidir. Tohum olarak ana rahmine düşer var olabilmek için köklenip olgunlaşarak doğması ve tekamülü için gelişmesi gerekir. 

Diğer varlıklardan tek farkı olgunlaşması her seferinde farklı farklı yolculuklarla, farklı farklı aşamalarda, farklı kişi ve olaylarladır. Bunun olması uzun süreç ister.

Bu süre kişinin kabına, kabulüne, gelişim ve dönüşümündeki teslimiyetine göre kısalır ya da uzar.

Başka bir halde ve farkındalıklar insanın olgunlaşmasındaki diğer bir süreci anlatır sanki bize... başka bir olgunlaşma sürecinde buluşmak üzere.

Sevgiyle 

Aysun Güven 

Ruh Beden Tasarımı RBT