Kendine Geç Kalmak

Zaman zaman çevrede kabileden seçtiği insanlarla inceleme gezileri yapmaya başlar. Kabile üyeleri her seferinde belli bir yol gidip sonra dururlar beklerler sonra tekrar yürümeye başlarlalar. Bilim adamı birkaç kez beklese de buna anlam veremez ve tercümandan onlara acele etmelerini söyletir. Ama değişen pek bir şey olmaz. Birkaç kez bekleme sonrası işinin gecikeceği endişesi ile tercümana tekrar yürümeye devam etmeleri konusunda kabileye müdahale ettirse de bir türlü sonuç alamaz.

Yine kabile üyelerini belli bir zaman geçmeden yürümeye ikna edemezler. Buna çok sinirlenen bilim adamı akşam kabileye döndüklerinde bunun nedenini sordurur. O kabilenin en yaşlısına giderek bunun nedenini sorgular.

Yaşlı kabile üyesi "biz çok hızlı hareket ettiğimizde bedenlerimiz ruhlarımızın gerisinde kalır ve bedenlerini bulmakta zorlanır. Dinlenip beklersen bedenimiz ruhunu bekler ve onunla buluşur" demiş.

Hepimiz dünya yaşamında hep bir yerlere yetişme telaşı içinde koştururuz. Bu koşturmamızın sonu hiç gelmez. Hep bir şeyleri yetiştirme telaşı, endişesi, huzursuzluğunu içimizde yaşarız. Bunu gün geçtikçe de daha da hızlandırırız.

Çoğu insanın bu telaşı bitmeden bu dünyadan göçüp gittiğine de şahit olmuşuzdur. "Tam rahat edecekti kalp krizi geçirdi, tam eleğini eledi bir gün yüzü göremeden hastalandı" ya da "göçtü"." Tam evini aldı çocuklarını evlendirdi gün yüzü görecekti ama olmadı" vs. gibi birçok yorumlar yaptığımız dostlarımız, arkadaşlarımız, komşularımız olmuştur. Bizler de dahil hepimizin bedenleri öyle koşturma içinde olur ki bu telaş içinde ruhlarımızı beklemeyiz ve ruhlarımızın bedenlere ulaşmasına izin vermeyiz.

Bu içimizdeki bilgeyi beklemeden onun yön çizmesine izin vermeden dünyasal yaşanmışlıktaki bilgi ile hareket etmemizden kaynaklanmaktadır. Oysa ruh ve beden bir bütündür. Onları ayırmak, birini geride bırakmak bizlerin dengesini bozacak en büyük etkenlerden biridir.

İnsan ruhu ile bedenini bir edebildiği sürece huzuru, sağlığı, bereketi yakalar. Aynı o kabiledeki bireylerin kendi bilgeliklerini unutmaya fırsat vermeden yaptıkları davranışlar gibi bizde ruhumuzu beklemeyi bilmeliyiz.

Bu hayatta kendimize geç kalmamak için önce sabrı öğrenip kendi ruhumuzun bilgeliğine izin vermek beklemek sakince algılayabilmek ve dünya telaşından arınabilmek için bu bilgeliğimize izin vermeyi bilmemiz gerekir.

Kendine geç kalmadan iç sesini duymak, kendini dinleyebilmek ve sabırla akışta yol alabilmenin bize kazandıracaklarının kaybettireceklerinden daha çok olduğunun farkındalığını yaşamak nasip olsun.

Sevgi ve ışıkla

Aysun Güven

Ruh Beden Tasarımı

aysunguvenym@gmail.com