Işığı Yaymak

Şirket sahibi yaşlı bir adam bir gün hastalanmış; artık günlerinin sayılı olduğunu bilen Yaşlı adam üç oğlunu yanına çağırmış.  Onlara artık yaşlandığından, hastalığının işin başında durmasına engel olduğundan söz eder. Gelecekle ilgili oğullarına öğütler vermeye başlar.

 “Üçünüz de benim çocuklarım, oğullarımsınız.” der. “İçinizden hangisi şirketimizin başına geçecek, buna karar vermem çok zor. Ben öldükten sonra da bu yüzden aranızın açılmasını hiç istemem. O yüzden, hanginizin işin başında olmayı hak ettiğine karar vermek için sizi sınayarak bir karar varmam adaletli olur diye düşünüyorum. Şimdi üçünüze de iki yüzer lira vereceğim. Şimdi gidip yalnızca bu iki yüz lirayla öyle bir şey alacaksınız ki, akşam getirdiğinizde bu odayı bir uçtan bir uca dolduracak” der ve ilave eder” Bu dediğimi kim yapabilirse, işlerin başına da o geçecek.” Diyerek çocuklarının bu söylediklerini yapması için izin verir ve hadi gösterin kendinizi bakayım diyerek onların ne yapacaklarını merak içinde beklemeye başlar.

Çocuklar, babalarının yanından ayrılırlar ve her biri farklı bir sokaktan yola koyulup babalarının isteğini gerçekleştirmeye girişirler.

Akşam geri döndüklerinde babaları, “Evlatlarım, iki yüz lirayla ne yaptınız ne aldınız?” diye merakla sorar.

Büyük oğlu: “Bir arkadaşın çiftliğine gittim ve ondan iki balya saman aldım.” diye cevap verir. Sonra odadan dışarı çıkıp aldığı samanları içeri getirir; çuvalı açarak samanları havaya savurmaya başlar. Odanın her tarafı bir anda samanla doldu. Ama az sonra samanların tamamı yere indi ve böylece, büyük oğlun babasının istediği şekilde odayı bir uçtan öbür uca dolduramaz. Maalesef Büyük oğlu odayı doldurmayı başaramamıştır.

Yaşlı adam, bunun üzerine ortanca oğluna bakarak “Peki oğlum, sen paranla ne yaptın?” diye sorar.

Ortanca oğul: “Yorgancıya gittim. Ondan kuştüyü aldım.” diye cevap verir. Ardından çuvalını içeri getirip içindeki bütün tüyleri savurmaya başlar. Birkaç dakikalığına neredeyse bütün oda tüylerle dolsa da, tüyler de tıpkı samanlar gibi  yavaş yavaş yere inerler ve böylece bu çocuğun da odayı dolduramadığı görülür.

Sıra, en küçük çocuğa gelmiştir. Hasta yatağında hafifçe doğrulan adam “Sen evladım, sen paranı ne yaptın?” diye sorar.

Küçük oğul: “İlk olarak küçük bir dükkâna gittim. Parayı dükkân sahibine verdim ve ondan parayı bozmasını istedim. Sonra, bir miktarını bir hayır kurumunun kumbarasına bıraktım, kalan ile yolda gördüğüm iki muhtaç insana yiyecekleri bir şey alıp verdim, kalan on lirayla da iki şey aldım.” Küçük oğul, bunu der demez, elini cebine atıp bir çakmak ve bir mum çıkardı. Odanın lambasını kapatıp mumu yakınca, bütün oda mumun yaydığı ışıkla dolar. Alınan saman ve tüy odayı doldurmaya yetmemiştir, ama on liraya alınan mum ile çakmak bütün odayı bir uçtan öbür uca ışıkla doldurmuştur. Yaşlı adam, memnun bir yüz ifadesiyle “Çok iyi oğlum!” der. “Benden sonra işlerin başında sen olacaksın. Çünkü hayata dair çok önemli bir şeyi, ışığını yaymayı öğrenmişsin.”

Zekanın akla çevrilmesi sizin ışığınızı yakarak etrafınızı aydınlatacaktır. Akıl sizin bilincinizi yükselterek mantığınızı geliştirir. Hayatta varlığınızla aydınlatmanız için önce sizin aklınız ve mantığınızın bilinciniz ile parlayabilmesi gerekir. İşte o zaman bulunduğunuz her alanı aydınlatırsınız.

Sevgi ve Işıkla

Aysun Güven RBT

aysunguvenym@gmail.com