Şuraya Bir Virgül Koyalım, Dönüşüm

Her sabah uyandığınızda baktığınız o penceredeki manzara nasıl da dönüşüyor fark ettiniz mi?

Eğer yeterli bir süre bakarsanız pencerenizdeki manzaraya; o küçük bulut kümesi dün orada değildi. Zamanla yeşiller kızıla ve sarıya dönüştü. Uzaktaki binanın yeni boyası döküldü, insanlar geçti pencereden, bazen aynı insanlar bazen de daha önce hiç görmediğiniz ve bir daha da görmeyeceğiniz insanlar…

En uzun günden en kısa güne dönüştü gündüzler, güneş yakıcılığını soğuk sabahlara bıraktı, geldi sarı sonbahar daha önce kırk küsur defa geldiği gibi. Ama her seferinde farklı sonbahar.  Dün bu güne dönüştü. Ben, başka bene.

Her sabah farklı bir rüyaya uyandık, her gece farklı bir gerçeklikle uyuduk. İzlediğim bir filmde kahraman “ Hayat deneyip yanıldıklarımız” diyordu, katılıyorum ama biraz da, o her an fark etmediğimiz dönüşümlerdir hayat.

Hayattaki büyük etkiler büyük dönüşümler getirir insana. İnsan bu büyük fırtınaya karşı koyamaz savrulur. Yıkıcılığıyla önüne kattığı her şeyi silip süpürür ve sizi bambaşka bir dünyanın içine atar. Artık orada daha dün tanıdığınız bildiğiniz hiçbir şey yoktur. Yeniden başlarsınız her şeye. Bir de yaşamın içinde her an her saniye yaşadığınız dönüşüm vardır ki etkisi daha derin ve dönüşüm daha dipten gelir. Her gün gördüğünüz insanlar, yaptığınız işler, gittiğiniz yollar, yemek yediğiniz masa bile her an dönüşür. Bu öyle hafif, hissettirmeyen bir fısıltıdır ki yıllar sonra bir anda fark edersiniz o kişilerin yaşlandığını, masanın cilasının döküldüğünü, başlangıçta yaptığınız aynı işin şimdi yaptığınızla hiç alakası olmadığını ve her gün gittiğiniz yolun aslında sizi hiçbir yere götürmediğini.

Kendisinde kaçamadığımız ondan hızlı koşamadığımız en büyük gerçeklik zamansa bir diğeri de zamanı bize anlatan dönüşümdür. Bireysel dönüşümümüz, toplumsal dönüşümümüz.

Tıpkı etkilerini uzun zaman sonra bir anda fark ettiren bireysel dönüşümümüz gibi toplumsal dönüşüm de etkilerini uzun vadede gösterir çünkü temelinde bireylerin dönüşümlerinin izdüşümü vardır.

Dönüştüğüm şey mutlu değilse mutlu bir insan olamam, etrafıma ve yeni nesle mutluluk veremem.

Dönüştüğüm şey umutsuzsa toplum da umutsuzluk zehriyle zehirlenir. Kimseyi ve kendimi umursamayan bir şeye dönüşürsem, zamanla toplum da ilgilenmeyen, düşünmeyen ve cahil bir güruha dönüşür. Kısacası biz neye dönüşüyorsak içinde bulunduğumuz toplum da ona dönüşür.

Bu noktada sorun kendinize; pencerenizden fark ettirmeden geçen o bulut kümeciğini bir daha gördünüz mü? Ne kadar farkındasınız hayatın?  Dönüştüğünüz şeyden memnun musunuz? Mutlu mu hayatınız, vereceğiniz cevaplar toplumun sesi olacaktır biraz da.

Her anınızın güzelliklere dönüşmesi dileğiyle…

Sağlıcakla kalın.

Not: Dönüşümden bu kadar bahsetmişken, Franz Kafka'nın Dönüşüm hikâyesini şiddetle tavsiye ederim. Okumam iki saatimi aldı, ancak içselleştirmek yıllarımı…