Hadi Amcaya Görüşürüz De

Böyle konuşmalara şahit oluyorum sürekli çevremde. Anne babalar çocukları ahlaki kurallara uysun, toplumsal sorumluluklarını yerine getirsin, insanlarla ilişkileri güçlensin istiyorlar. Çünkü çocuklarının bunları öğreniyor ve hayata geçiriyor olması aileleri gururlandıran ve sevindiren şeyler.
~~
Peki çocuklar neden bilmelerine rağmen söylemeleri gereken şeyler söylemiyorlar?
Gerçekten öğrenemedikleri için mi?
Canları mı istemiyor? 
İnadına mı yapıyorlar?
~~
Aslında genelde şöyle oluyor;çocuğun yanındaki yetişkin alışveriş yapıyor, çocuk da yanında.Yetişkin gerekli iletişimi kuruyor, işini hallediyor ve daha sonra çocuğa dönüyor ve daha önce hiç iletişim kurmadığı birine teşekkür etmesi için çocuğa komut veriyor.Ve çocuk denileni yapmıyor.
~~
Çocuk doğduğunda ayıp, yasak, günah, başkalarının hakkı, saygı gibi kavramlara aşina değildir.Bu kavramları 5–6 yaşlarında anlamlandırmaya,toplum ve kendinden beklenen davranışlar düşünmeye odaklanır. Buna süperegonun gelişmesi diyoruz. Süperegonun gelişmesini beklemeden çocuktan ahlaki ve toplumsal kurallara uymasını beklemek ve ona bu sorumluluğu yüklemek genellikle çocuk için çok anlamsız oluyor.
~~
Çocuğa teorik olarak toplumsal kuralları öğretsek de bunu pratikte uygulamak için onların hazır olmasını beklememiz gerekiyor. Bir şeyi söylemeleri için zorlamak yerine örnek olmaya çalışın.Çocuklar onlara söylediklerinizden çok, sizi izleyerek ve rol model alarak öğrenirler.
“Manav amcaya teşekkür ettim çünkü bize çok yardımcı oldu.” demeniz sizi örnek alması için yeterli.
~~
Tüm bunlardan bağımsız olarak; o an konuşmak istemiyor, iletişime girmek istemiyor ya da karşısındaki kişiden hoşlanmamış da olabilir. Çocuğunuzun kişisel sınırlarına ve kararlarına saygı duymanızı diliyorum.

Sevgiler