Düşünceler

Evlerimizde Dört duvar arasında Günlerdir haftalardır Kendimize maruz kaldık Ve İlk kez bunu bütün dünya ile hep birlikte yaşıyoruz… İlk kez… Hepimiz… Aynı anda…

İlk kez bütün dünya “senin evin” gibi oldu

İlk kez gökyüzümüz böylesine aynı

Belki de

İlk kez hepimiz böylesine olduğumuz gibi kalakaldık

Ya da kendimize ne kadar yabancı olduğumuzu anladık

İlk kez… Hepimiz... Aynı anda…

 

“Keşke şu anda şurada olsaydım! Bitti…

“Keşke şu anda yurtdışında olsaydım” bitti

“Şimdi İtalya'da sokaklarda dolaşsam” bitti  

“Amerika'da okusam” bitti

“Haftaya Japonya'ya gitsem ”bitti

“Avrupa'ya taşınsam” ertelendi

“İşlerim neden yeterince iyi değil? Bitti

Her şeyin tek bir cevabı olunca “tüm sorular” da bitti

Daha önemli bir şey, her şeyin önüne geçti

“Hiç görüşemiyoruz” sitemleri bitti

“Keşke yanında olsam!” bitti

Beklentiler cevapsız kaldıkça “beklemez” olduk

Belki de ilk kez aynı evde birlikte yaşadığımız insanlara kulak kesilmeye başladık

İlk kez hayatı el ele birlikte yürütebilmeyi öğreniyoruz

Yalnız olanlarımız da ilk kez kendiyle ne kadar kalabalık olduğunu

İlk kez “tek başına olmanın o kadar da büyük bir kâbus olmadığını” gördü

İlk kez makyajlar silindi

Kostümler çıkarıldı

Zoraki dekorlar kalktı

Dışarısı için hazırlanmak

Dışarıya göstermek

Aslında dışarıyla yaşamak bitti

İlk kez... Hep birlikte... Aynı anda…

 

İlk kez tüm oyuncaklar elimizden alındı

İlk kez kendimizi oyalamadan

İlk kez böylesine sıkılmayı

İlk kez böylesine yardım bulamamayı tattık

Daha düne kadar çok değerli olan şeyler artık yer değiştirdi

Gitmezsem olmaz

Yapmazsam olmaz

Görmezsem olmaz dediğimiz her şey bitti

İlk kez… Hep birlikte… Aynı anda

 

İlk kez dünyanın öteki ucunda farklı bir yaşam yok

İlk kez tüm sokaklar ve caddeler aynı

Restoranlarda buluşmalar, otellerde konaklamalar, birlikte seyahatler, grup aktiviteleri, dost meclisleri, kutlamalar, konferanslar, toplantılar…

İlk kez yoklar

İlk kez bambaşka bir şey öğretiyor bize hayat

İlk kez “özlem gidermek” çarçur edilen bir his olmaktan çıktı

İlk kez “dokunmak” alelade tüketilen bir şey olmaktan çıktı

İlk kez “sarılmak” ne büyülü bir şeymiş anladık  

İlk kez bambaşka bir şey öğretiyor bize hayat

İlk kez “değer ”in ne olduğunu belki de…

İlk kez “önceliğin” ne olduğunu belki de

İlk kez “ev ”in ne olduğunu

Hiçbir tercih yapma şansın olmadan gerçek “tercihin” ne olduğunu belki de..

Evlerimizde..

Dört duvar arasında

İlk kez bugüne kadar belki de hiç sormadığımız sorulara maruz kaldık

Kimse ne zaman biteceğini bilmiyor

Kimse bundan sonrası nasıl olacak bilmiyor

Tek bildiğimiz hiçbir şey artık eskisi gibi olmayacak

İlk kez her şey her yerde yeniden başlayacak

Bize yaşatılan bu tuhaf dönemden sonra

İlk kez neye dönüşeceğimizi bilmiyoruz

İlk kez kimse kaldığı yerden devam edemeyecek

İlk kez belki de hiçbir şey bir daha bize bu kadar zor gelmeyecek

Çünkü belki de en zoru başarmak üzereyiz

İlk kez kim olduğumuzu anlamaya

Kim olduğumuzu sandığımızı bırakmaya

Ve asıl olduğumuz şeye dönüşmeye

Belki de ilk kez bu kadar yaklaştık

 

İlk kez... Hep birlikte... Aynı anda…(Alıntıdır)