Korkularımız

Korku ve kaygının olmadığı bir hayat düşünebilir miyiz? Hadi hayal edelim!

Korku ve kaygılarımızdan arındığımız bir hayat hayal edelim ama mümkün değil çünkü hayal etmekten korkuyoruz. Hayal edersem ve hayallerim gerçek olmasa gibi…

Oysaki bilim ve sanat alanındaki tüm gelişmeler hayal kurarak başlamıştır.

Çoğumuz sırtımızdaki bir çantada şüphelerimiz,  kaygılarımız, korkularımız ve kendi oluşturduğumuz sınırlarımızı taşıyarak yaşadığımız için hayallerimizle birlikte gömülüyoruz.

Öcüden korkarak başladık hayata, uyumazsan öcü gelir korkusuyla çektiğimiz uyku sorunlarımız, öcü yerse diye zorla yediğimiz yemeklerimiz. Kim bu öcü? Şekli, biçimi var mı? Kadın mı erkek mi? Yaşlı mı genç mi?

Arkasından ebeveynin korkusu; annene söylerim, babana söylerim. Hele bir akşam olsun karanlık odalar, karanlık sokaklar, sevgisiz ve ilgisiz kalma korkusu…

Ne çok açmaz yaratır hayatımızda

Ya beni sevmezse? Ya yalnız kalırsam?

Sonra öğretmen korkusuyla tanışırız. Ya öğretmen kızarsa, azarlarsa, ceza verirse, arkadaşlarım benimle alay ederse diyerek özgüveni düşük sürekli otoriteden korkan, soru soramayan topluluk içinde konuşamayan büyük insanlara dönüşürüz farkında olmadan.

Korku ve kaygılı sevgisiz bir hayatın, evin ve bu evde doğup büyüyen çocukların travmalarını okuyoruz ve izliyoruz son zamanlarda.

Öcü meteforuyla büyümüş bu kuşak korkularından sıyrılarak, özgürleşerek, ağırlıklarını atarak yepyeni mutluluklara, sevgilere, aşklara ve hayatın tüm güzelliklerine varacak.

Unutma; Hayal ettiğin kadar özgür, korkuların kadar tutsaksın.

Hayallerinizin ötesinde bir hayat yaşamanız dileğiyle…

Sinem Turan