Bir sevda öyküsü klasik araçlar – Bölüm 1

  Yıllar geçtikçe değer kazanmalarıyla bildiğimiz bazıları için bir sevda bazıları için bir tutku kimileri içinse eski güzel günlerin bir yansımaması klasik arabalar torunları diyebileceğimiz devam modellerinden daha çok ilgi görüyor bu yazımımda klasik araçlarla yeni modellerin motorlarının genel farklarından bahsederek bir kıyaslama yapacağım.

  Araba motorları, ilk günlerinden beri uzun bir yol kat etti. İlk arabaların temel ilkeleri bugün hala kullanılsa da, modern ve eski otomobil motorları birbirinden farklıdır. Temel konsept nispeten değişmemiş olsa da, modern otomobiller zaman içerisinde bir dizi küçük iyileştirme geçirdi.

Zamanın derinliklerine bir bakalım, olur mu?

İlk arabaların temel prensipleri bugün hala kullanılmaktadır. Temel farklılıklardan biri, modern otomobillerin motorların gücünü ve nihayetinde yakıt verimliliğini artırma baskısının sonucu olmasıdır. Bu kısmen, tüketicilerin yanı sıra daha büyük pazar güçlerinden kaynaklanan piyasa baskısıdır.

Kurt ve köpek arasındaki benzetmeyi düşünmek faydalı olabilir. Aynı mirası paylaşırlar, benzer özelliklere sahiptirler, ancak biri modern bir alanda zor zamanlar geçirirken diğeri gelişti.

Başlamadan önce, içten yanmalı bir motorun nasıl çalıştığına dair kısa bir genel bakış yapalım.

Bir içten yanmalı motor, özünde, benzin gibi bir yakıt kaynağını alır, onu havayla karıştırır, sıkıştırır ve ateşler. Bu, sırayla piston setini yukarı ve aşağı hareket ettiren bir dizi küçük patlamaya neden olur. Bu pistonlar, krank milini çevirerek pistonların ileri geri doğrusal hareketini dönme hareketine çeviren bir krank miline bağlıdır. Krank mili sırayla bu hareketi, gücü otomobilin tekerleklerine ileten şanzıman vasıtasıyla aktarır. Basit değil mi?

Aslında bundan çok daha karmaşık.

İlginç bir şekilde, karşılıklı kuvvetin dönme kuvvetine dönüştürülmesi yeni bir şey değil. MS 1. Yüzyılda çok eski bir buhar makinesi tasarlandı

Daha eski krank mili cihazlarının bile Çin Han Hanedanlığı döneminde ortaya çıktığı düşünülüyor.

Benzin gibi yanan yakıt özellikle verimli değildir. İçindeki tüm potansiyel kimyasal enerjinin yaklaşık% 14-30'u arabayı gerçekten hareket ettiren enerjiye dönüştürülür. Geri kalanı rölantide, parazitik kayıplarda, ısıda ve sürtünmede kaybolur.

Modern motorlar, yakıttan olabildiğince fazla enerji elde etmek için uzun bir yol kat etti. Örneğin direkt enjeksiyon teknolojisi, eski motorlar gibi silindire ulaşmadan önce yakıtı ve havayı önceden karıştırmaz. Aksine, yakıt doğrudan silindirlere enjekte edilir, Bu yaklaşık% 1'lik bir iyileşme sağlar.

Turboşarjlar, verimliliği% 8'e kadar daha da artırmak için silindirlere ekstra hava (yani daha fazla oksijen) iten bir türbine güç sağlamak için egzoz gazı kullanır. Değişken valf zamanlaması ve silindirin devre dışı bırakılması, yalnızca motorun gerçekten ihtiyaç duyduğu kadar yakıt kullanmasına izin vererek verimliliği daha da artırır.

Modern arabalar daha iyi yakıt verimliliği sağlar, aynı zamanda çok daha güçlüdürler.

Örneğin, 1983 model bir Chevrolet Malibu'nun 3.8 litrelik V-6 motoru 110 beygir gücü üretebiliyordu. Buna karşılık, 2005 versiyonu 144 beygir güç üreten 2.2 litrelik sıralı dört silindire sahipti. O kadar da eski püskü değil.

Motorlarda daha iyi verimlilik için amaçlanmayan bu tahrik, zamanla boyutlarını da küçültmüştür. Bu bir tesadüf değil. Otomobil üreticileri, onu daha güçlü hale getirmek için daha büyük bir şey yapmanız gerekmediğini öğrendi.

Tek yapmanız gereken, nesnenin daha akıllı çalışmasını sağlamaktır. Motorları daha verimli hale getiren aynı teknoloji, onları küçültme yan etkisine de sahipti.

Ford F serisi kamyonlar harika bir örnektir. F-150'nin 2011'de iki versiyonu vardı. 365 beygir güç üreten 3.5 litrelik bir V-6 motor ve 360 beygir güç üreten 5.0 litrelik bir V-8.

Tamam, diyebilirsiniz, ancak 411 beygir gücü üreten 6.2 litrelik bir V-8 yok muydu? Ancak bir V-6 motorunun güç açısından neredeyse daha büyük bir V-8 ile rekabet edebilmesi gerçeği anlatıyor.

Modern motorlar aynı zamanda mekanik parçaların kademeli olarak elektronik parçalarla değiştirilmesinin bir sonucudur. Bunun nedeni, elektrikli parçaların mekanik parçalar gibi aşınmaya ve yıpranmaya daha az eğilimli olmasıdır.

Aynı zamanda daha az sıklıkta ayarlama gerektirirler. Pompalar gibi parçalar, analog atalarından ziyade elektronik olarak kontrol edilen parçalarla değiştirildi.

Karbüratörlerin yerini gaz kelebeği gövdeleri ve elektronik yakıt enjeksiyon sistemleri almıştır. Dağıtıcılar ve kapaklar, elektronik kontrol ünitesi tarafından kontrol edilen bağımsız ateşleme bobinleriyle değiştirildi. Ayrıca, sensörler her şeyi aşağı yukarı izler.

Temel düzeyde modern ve eski otomobil motorları aynı prensip ile çalışsa da, modern motorlar zaman içinde birçok aşamalı iyileştirme geçirmiştir. Ana itici güç, güç yerine verimlilik yarışı olmuştur. Güzel bir dizi yan etki, modern motorların nispeten daha güçlü ve genellikle daha küçük olmasına neden oldu. Elektronik kontrol ve izleme sistemlerine giderek artan bir güven, daha iyisi ya da daha kötüsü için analog olanların yerini yavaş yavaş alıyor.

Sonuç olarak, modern otomobil motorları daha verimli, daha küçük, nispeten daha güçlü, daha akıllı ve kaçınılmaz mekanik arızaya daha az eğilimlidir. Öte yandan, onarımlar ve servis artık daha çok yetenekli ve zaman alıcı bir iştir. İyileştirilmiş verimliliğin bedeli, karmaşıklığın kabulünde bir artışsa, yargıç yalnızca siz olabilirsiniz.

ÖMER FURKAN ERSÖZ
Ünisav Akademi Yayın Koordinatörü - Girişimci - Grafiker - Makine Mühendisliği Öğrencisi